فصل دوم:

تصویرسازی در ذهن مخاطب

در عصر رسانه که در واقع به نوعی جنگ رسانه ها و جنگ رسانه ای دنیا را در بر گرفته است، حرف و تقابل فکری، با اندیشیدن بدون عمل و نمایش آن، مفید فایده نخواهد بود. رسانه باید بتواند حرفی برای گفتن داشته باشد، و نه تنها حرف داشته باشد که حرفش دلنشین و قابل درک باشد.

هر چقدر که در این سالها صدا و سیمای نتوانست برنامه هایی به اندازه و در خور شان رسانه ملی و ملت ایران، برای جامعه هدف خود ارائه بدهد، بعضی از فیلمهای سینمایی و برنامه های رسانه ملی توانسته اند به سختی این بار را به دوش بکشند.

سریال پایتخت با القای صحیح و به جای یک خانواده ایرانی، بدون استفاده از مسائل دست چندم و لوس شده جامعه طنز تلخی را رقم زده است. و مخاطب را به این باور می رساند که این داستان یک خانواده واقعی ایرانی است که در خانواده خود و اطراف خود می بیند. خود را دور از سریال و سریال را دور از خود تصور نمی کند.

پرداختن به نقش صحیح زن در خانواده و اجتماع، برجسته کردن نقش مادری و بها دادن به آن، توجه به بزرگترها و احترام کردن آنها، استفاده غیر تصنعی و کاملا ملموس از نماز و دعا در این فیلم، همگرایی صحیح با ملتهای دیگر، پرداختن به صحیح به محیط زیست، توجه به ورزش و قهرمانی و ایجاد غرور ملی را می توان از شاخصه های مهم این فیلم بر شمرد.