هرگز تصور نکن که فقط به این علت که اوضاع و شرایطی که در حال حاضر داری چندان خوب به نظر نمی رسه پس نمی تونی به اهداف و آرزوهات بررسی و اتفاق هایی که عاشق رخ دادنش هستی برات نمی افته!
میدونی داستان چیه؟ تو فقط یک قطعه ی جدا شده از تصویری که می خوای خلقش کنی رو در اختیار داری، درست مثل یک قطعه پازل که تا زمان آماده شدن نهایی پازل هرگز نمی تونی در موردش قضاوت کنی. خدای رحمان و کائنات قانونمندش از کل این تصویر و پازل نهایی آگاهی داره و به خوبی می دونه که چطور باید بهت کمک کنه، چه اتفاق ها و شرایطی باید برای تو رخ بده و ... تا تصویر نهایی پازل آماده بشه و به اونچه میخوای برسی.
بنابراین به اتفاق هایی که برات می افته و اصلا اونها رو دوست نداری به دید اتفاق های منفی و نا امید کننده نگاه نکن و هرگز به قدرت خدای رحمن و کائنات قانونمندش شک نکن چون خدا هرگز خلف وعده نمی کنه و این قول خداست که تمامی آرزوهای تو رو برآورده می کنه... بنابراین تمامی این اتفاق های به ظاهر منفی فقط یک پیام برای تو داره... که هی رفیق... این راهش نیست، داری اشتباه میری...
بنابراین هرموقع که میبینی شرایط اونطوری که میخوای پیش نمیره باید شاکر و سپاسگزار خدای مهربون باشی چون داره راه صحیح دستیابی به هدفت رو بهت نشون میده و بهت آلارم میده تا خود رو از مسیر اشتباه خارج کنی.
یادت باشه دوست خوبم که کائنات همیشه راه رو بهت نشون میده چون این قانون خداست که ...
خدا گر ز حکمت ببندد دری ز رحمت گشاید در بهتری
امیدواره که همواره شاد، ثروتمند و پیروز باشی
دوستدار شما- محمد امین عرفانی زاده
دل بسپار
به آتشي که نمي سوزاند ابراهيم را
و دريايي که غرق نمي کند موسي را
نهنگي که نمي خورد يونس را
و موجي که موسي را از مادرش به دامن دشمنش مي رساند
و ديگري را برادرانش يه چاه مي اندازند ولي سر از خانه عزيز مصر در مي آورد
آيا هنوز نياموخته اي؟!!!!!!!!!
که اگر همه عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند و خدا نخواهد
نمي توانند
پس:
به تدبيرش اعتماد کن
به حکمتش دل بسپار
به او توکل کن و
به سمت او قدمي بردار
.
.
سکوت گورستان را مي شنوي؟!!
دنيا ارزش دل شکستن را ندارد
مي رسد روزي که هرگز در دسترس نخواهيم بود
خاک آنتن نمي دهد که نمي دهد ...........!
بي خيال داشته هايت
بي خيال غصه هايت
بي خيال هرچه که خيالت را ناآرام مي کند
زندگي کن و عشق بورز
زندگي کن و با تک تک سلولهايت لبخند بزن
و فرياد بزن خدايا ممنون
ا.کویر
آموزه هاي زندگاني در آخرين سخنان آسماني
سخنان انسان، سفير صفات و شعاع انديشه او است. آينه اي است كه در آن ابعاد روحي رواني و فكري فرهنگي ما تجلي ميكند و اطرافيان به يكسونگري يا جامعيت ما پي مي برند.
دانش و آگاهي، بينش و بينايي و تقوا و پرهيزگاري در آفرينش عظمت گفتار آدمي تأثيري بسيار دارد. به گونه اي كه گاه، در عباراتي كوتاه، ناگفته هاي گفتني گذشته و رهتوشه هاي هدايت آفرين حال و آينده به چشم ميخورد؛ به خوبي شرايط شكست ملتها و رموز پيروزي انسانها دانسته ميشود و مجموعه اي گرانبار چون «صحيفه نور» سلامت و سعادت جوامع را فرا روي شيفتگان قرار ميدهد.
اوج عظمت و قداست گفتار و نوشتار آنگاه خواهد بود كه واژه ها و عبارات از «كوثر عصمت» سرچشمه گرفته باشد، حوادثي تأثيرگذار و تاريخ ساز در زماني كوتاه و پرشتاب رخ نشان داده، صراط مستقيم امامت و ولايت را دگرگون ساخته باشد. در اين حال، سخنان آخرين با نام سفارش هاي شيرين يا غم آلود، به سان دايرةالمعارفي درس آموز از آموزههاي اخلاقي، كلامي، فقهي، ادبي و ... بيان شود و براي هميشه ايام، طراوت، پويايي و بالندگي خود را حفظ نموده، مشعلي فروزان فرا راه فرزانگان و خردمندان در انتخاب راه درستي و راستي نمايان ميسازد. امواج سهمگين حوادث، غبار تيرگي و ابهام در زلال كلمات و عبارات نيافريده و فراز و فرود بلاها و دشواريها از تابناكي و استواري كلام و منطقي بودن سخنان نكاسته باشد.
گنجينه سخنان پاكبانوي آفرينش و شهيد ولايت؛ فاطمه زهرا(ع) مجموعه اي كامل از اين نوع است كه در هفت گفتار و يك نوشتار از آن حضرت به دست ما رسيده است. سلسله سفارش هايي جاودان و روح افزاست كه هر يك كتابي از معرفت با آموزه هايي زندگي ساز براي تمامي انسانها ـ بويژه همسران خداجو، دين باور و ولايتمدار ـ خواهد بود.
به يقين يكايك واژه هاي اين سخنان، شيوه شيرين زندگي و الگوي اطمينان بخش سعادت و كمال به همگان ارايه داده و مددكاري صميمي و صادق در انتخاب گفتار و پندار و رفتار شايسته خواهد بود. با هم نگاهي دوباره به نكته هاي گران سنگ اين سخنان مي افكنيم و هر يك را در ژرفاي باورهاي پاك و قدسيمان مي سپاريم: 1ـ ادب در كلام، احترام به همسر
هر كه سرمايه از ادب كُندي هر كه را ام و اب ادب نكنند گردش روز و شب ادب كندي
در بسيط زمين طرب كندي گردش روز و شب ادب كندي گردش روز و شب ادب كندي ادب، زيركي، نگاه داشتن حد هر چيز و آراستن خود به ارزش هايي كه آدمي را از اشتباه در سخن و رفتار حفظ ميكند، است1. پاره اي از انديشمندان قرآن را «مأدَبةُ اللّه» يعني كتاب ادبساز الهي دانسته اند. اينان «دبستان» را خلاصه «ادبستان» تفسير كرده و آفرينش را مدرسه اي گسترده و بيكران براي تربيت آموزي و ادب آفريني شمرده اند.2
قرآن كريم كيمياي ادب در كلام را در پيشروي رسالت رسولان الهي بدانجا ميرساند كه ضمن بيان سخن خداوند به حضرت موسي و هارون ـ عليهما السلام ـ آنان را به نرمش در سخن و تأثير ادب براي دعوت فرعون فرا ميخواند و گفتار پروردگار را اين گونه بيان ميكند كه: فَقُولا لَهُ قَولاً لَيِنّا لَعَلُّه يَتَذَّكُر او يَخْشي3
با او سخن نرم ـ و مؤدبانه ـ بگوييد، شايد بپذيرد و يا بهراسد.
امام صادق(ع) در سخني زيبا فرمود: «همانا پروردگار بزرگ نبي اكرم(ص) را با محبت خود ادب نمود، پس از آن به پيامبر فرمود: «وَ اِنَّكِ لعلي خُلُقٍ عظيم».4
همانا تو داراي ادب و اخلاق عظيمي هستي.
از اين رو رسول خدا(ص) ميفرمود: «پروردگارم مرا ادب نمود و چه زيبا ادب كرد5 ... من ادبشده خداوندم و علي ادب يافته من».6
فاطمه زهرا(س) كه با آيات آسمان زاد وحي آشنايي ديرينه داشت و سيره و سخن رسول خدا(ص) را از اعماق وجود خود پذيرفته بود، در گفتار و رفتار خود، صميمي، مهربان، صادق و مؤدّب بود، به گونهاي كه افراد در نخستين برخورد، شيفته روش و مجذوب اخلاق او ميشدند:
امسلمه ـ همسر رسول خدا(ص) ـ گويد: پس از ازدواج با پيامبر(ص) من عهده دار امور دختر فاطمه شدم، اما به خدا قسم او با ادبتر و آگاهتر از من به همه مسايل بود.
سيره و سخن ادبآميز زهراي مرضيه(س) از اوان كودكي تا واپسين لحظات زندگي استمرار داشت تا آنكه زمان بيان وصايا و سفارشهاي مهم آن حضرت به همسر عزيزش، علي(ع) فرا رسيد. آنچه در اين باره، توجه خاص ما را ميطلبد، تصور زمان و شرايط بيان وصايا است؛ هنگامي كه 75 يا 95 روز بيشتر از رحلت رسول خدا(ص) نگذشته است و حوادث پي در پي و غمبار به گونه اي پديد آمده كه عزت، قداست و احترام خاندان رسول خدا(ص) بويژه فاطمه زهرا(س) ناديده گرفته شده، حق مسلم آن پاكبانو غصب گرديده، رفتار با او خاطرهاي جانخراش بر جاي گذارده و محروميتها و اندوهها گذر لحظات آخر حيات زهرا(س) را كُند نموده است؛ در اين حال فاطمه(س) سفارشها و وصاياي خود را به شوهر مظلوم خود بيان ميكند، اما آنچنان موشكافانه و انديشمندانه يكايك واژهها و لغات را به كار ميگيرد كه گويي توفان حوادث و تندبادهاي بلا و مصايب هيچ غباري بر قلب او ننشانده و بغض اندوه، لحظهاي از ادب و احترام او نكاسته است.
رسول خدا(ص) ميفرمود: «پروردگارم مرا ادب نمود و چه زيبا ادب كرد ... من ادبشده خداوندم و علي ادب يافته من».
رو به همسر دلبند خود كرده، نخستين واژه را با كنيه امام(ع) آغاز ميكند و ميفرمايد: «يا اَبَاالْحَسَنْ».8
شيوه ديرينه عرب كه مرسوم بوده و هست، آن است كه سخن گفتن با كسي همراه با بيان كنيه او، نشان از نوعي احترام و دلدادگي دارد، اما اين احترام در هنگامي كه آوار مشكلات روحي فكري، توان از توانمندان ميربايد و حالت آرامش و وقار را از آنان ميگيرد، ارزشي بسيار خواهد داشت.
گويي چنين حالت شايسته كه در سختترين شرايط قداست و عظمت شوهر فراموش نشود، ريشه در اعماق وجودي آن سلاله ياسين داشته و هماره او را در برابر همسر، خاضع نموده است.
پس از اين سخن، رو به امام(ع) كرد و با جمله اي ديگر اين گونه در حق او دعا نمود: «جَزاكَ اللّهُ عَنِّي خْير الْجَزاء يَا بْنَ عَم رسول اللّه».9
پروردگار سبحان تو را پاداش دهد، برترين پاداشها اي پسرعموي رسول خدا.
به راستي چه عبارتي زيباتر و دلرباتر از چنين جملهاي ميتوان يافت كه در آغاز وصيت به عنوان سپاس از زحمات همسر رنجيده و اندوهگين بيان كرد؟!
بيشك چينش خردمندانه الفاظ و انتخاب واژه هاي زمردين و پربار، هر يك مفهومي ژرف و درس آموز براي ما خواهد داشت؛ از توجه فاطمه(س) نسبت به تلاش هاي بي دريغ علي(ع) در راه تبليغ و ترويج اسلام ناب محمدي(ص) حكايت كرده و از درخواست پاداش خدمات خالصانه او، تنها از خداوند بزرگ سخن ميگويد. حقيقتي كه هرگاه در باور ما، جاي گيرد بسياري از كوشش هاي روزمرهمان به تلاش خالصانه و خدايي تغيير مييابد.
با نگاهي به انبوه عشق و ارادت امام(ع) به رسول خدا(ص) و مهر و محبت بيپايان او به فاطمه زهرا(س) ميتوان چهره فرورفته در غم و وجود لبريز از ماتم او را تصور نمود و از فضاي بسيار سنگين و دردآلود اطراف پيكر آن بانوي دردمند اطلاع يافت.
در پي اين سخن با عبارت «يا بنعم» (اي پسرعمو) اشاره به ريشهاي ديرين در نَسَب پيامبر اسلام(ص) و علي(ع) دارد كه خود بيكران معرفت و شناخت برابر ديدگان اهل بينش ايجاد ميكند. واژه «رسولُ اللّه» در كلام فاطمه(س) اشاره به رسالت پيامبر(ص)، آثار معنوي و ارزش قدسي آن حضرت و ولايتي كه علي(ع) از رسول خدا(ص) دارد، خواهد بود. بيگمان در واژه «ابي» (پدرم)، چنين بار معنوي احساس نميشد و چنان تأثير قدسي بر جاي نميگذارد.
زهرا بمان زندگيم را به هم نريز
سنگ صبور من نرو از پيشم از عزيز
اي دل خوشي زندگيم مي شود نري؟!!
از حال و روز من که شما با خبرتري
گريه نکن محدثه غمگين نکن مرا
با رفتنت غريب تر از اين مکن مرا
دلگرمي علي به نظر زود مي روي
نه سال شد فقط، چقدر زود مي روي
زهرا بمان و چهره هم را عبوس کن
زهرا بمان و زينب مان را عروس کن
زهرا نرو که بغض بدي در گلوي توست
دامادي حسين و حسن آرزوي توست
حرف از سفر زدي و تبسم حرام شد
پيراهن حسين شنيدم تمام شد
باشد برو قبول علي بي پناه شد
باشد برو قرار بعدي مان قتلگاه شد
باشد برو که کرببلا گريه مي کنيم
با هم کنار طشت طلا گريه مي کنيم......
۱۴فوریه روز ولنتاین قدیس، روز ولنتاین، یا جشن ولنتاین در بسیاری از کشورهای جهان گرامی داشته می شود در حالی که در اکثر این کشورها، روز ولنتاین تعطیل نیست.
ای رسول ما چه این ها را بترسانی و چه نترسانی فرقی نمی کند.
اینان ایمان نمی آورند.
چون خدا بر دلهایشان و نیز گوش ها و چشمانشان مهر خاموشی نهاده و برایشان عذابی سخت مهیا کرده است.
گروهی از مردم را می بینی که گویند ما ایمان آورده ایم به خدا و روز قیامت.
حال آنکه اینان ایمان نیاورده و دروغ می گویند.
می خواهند با این دروغشان خداوند و اهل ایمان را فریب دهند.
هیهات که اینان نمی دانند که جز خود کسی را فریب نمی دهند.
در دلهایشان بیماری است و خدا نیز بر بیماریشان اضافه می کند و برایشان عذابی دردناک است چرا که همواره دروغ می گفتند.
و چون به آن ها بگویید در زمین فساد نکنید می گویند ما کارمان درست و اصلاح شده است.
اگاه باشید که آن ها فاسدند اما نمی دانند.
و چون به آنها بگویید ایمان آورید چنان که دیگران ایمان آوردند می گویند آیا ما هم مثل ایمان آورده ها احمق باشیم؟
بدانید و آگاه باشید که آن ها خود احمقند در حالیکه نمی دانند.
و چون به اهل ایمان می رسند می گویند ما ایمان آوردیم و وقتی با اهل شیطان خلوت می کنند می گویند ما با شماییم.
و همنشینی و رفاقتمان با اهل ایمان فقط برای این است که آنها را مسخره کنیم.
در حالیکه خدا آن ها را مسخره نموده و چند صباحی در سرکشیی و طغیانگری مهلتشان داده و دیر نیست که حیران بمانند.
آنان گمراهی را به راه راست خریدند در حالیکه این تجارتشان برایشان سودی نخواهد داشت و هرگز هدایت نمی شوند.
مثلشان مثل کسی است که آتشی بیفروزد و همین که آتش اطرافش را روشن کند خداوند روشنی اش را می برد و آن ها در تاریکی رها می شوند و هیچ نمی بینند.
آنها کر و کور و لالند و هیچ گاه به سوی خدا باز نمی گردند.
روزگاری اگر میهمانی و دور هم نشینی به صرف ناهار یا شام بود، خانم خانه، سفره ای پهن می کرد و تمام هنر بند بند انگشتانش را به پای آن می ریخت، سفره ای با شکل های انواع میوه ها و گل و بوته ها. پای ثابت سفره ...
روزگاری اگر میهمانی و دور هم نشینی به صرف ناهار یا شام بود، خانم خانه، سفره ای پهن می کرد و تمام هنر بند بند انگشتانش را به پای آن می ریخت، سفره ای با شکل های انواع میوه ها و گل و بوته ها. پای ثابت سفره هم ظرف های چینی گل سرخی بود که جولانگاهی می شد برای مانور میهمان در ارزیابی کدبانوی خانه.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
خبرنامه وبلاگ:
آمار مطالب
آمار بازدید
